RZECZ O PARSACH I KONWERSJI

Parsowie to społeczność zaratusztrianska najbardziej zachowawcza i ortodoksyjna i do niedawna najliczniejsza. Mieszkają głównie w Mumbaju oraz w kilku miastach i wioskach, głównie na południe od Mumbaju, ale także w pobliżu kilku mniejszości w Karaczi (Pakistan) i Bangalore (Karnataka, Indie). W Pune, a także w Hajderabadzie jest spora populacja Parsów. Kilka rodzin Parsów mieszka również w Kalkucie i Chennai.

Stosunek płci wśród Parsis jest niezwykła: od 2001 r. Stosunek mężczyzn do kobiet wynosił 1000 mężczyzn na 1050 kobiet (wzrost z 1024 w 1991 r.), Głównie ze względu na wysoki średni wiek populacji (kobiety w podeszłym wieku są bardziej liczne niż starsi mężczyźni). W 2001 r. Średnia krajowa w Indiach wynosiła 1000 mężczyzn do 933 kobiet.

Parsowie mają wysoki wskaźnik alfabetyzacji ; od 2001 r. wskaźnik alfabetyzacji wynosi 97,9%, co jest najwyższym wskaźnikiem spośród wszystkich społeczności hinduskich (średnia krajowa wynosiła 64,8%). 96,1% Parsów zamieszkuje obszary miejskie (średnia krajowa wynosi 27,8%).

Parsowie odgrywali znaczącą rolę w administracji angielskie w Indiach, co Hindusi mają im do dzisiaj za złe zapominając że była to grupa społeczna o wysokim poziomie wykształcenia co skłaniało Brytyjczyków do korzystania z ich umiejętności. W indyjskim ruchu niepodległościowym wyróżnili się Pherozeshah Mehta , Dadabhai Naoroji i Bhikaiji Cama wspólĻracujący z Gandim.

Szczególnie godnymi uwagi parsami w dziedzinie nauki i przemysłu to fizyk Homi J. Bhabha , Homi N. Sethna , JRD Tata i Jamsetji Tata , uważany za „ojca przemysłu indyjskiego”.

Biznesmen z Karachi , Byram Dinshawji Avari, jest założycielem grupy Avari Group i jest dwukrotnym złotym medalistą Igrzysk Azjatyckich. Rodziny Godrej , Tata , Petit , Cowasjee i Wadia są ważnymi przemysłowymi rodzinami Parsi.

Społeczność Parsów dała Indiom kilku wybitnych oficerów wojskowych. Feldmarszałek Sam Hormusji Framji Jamshedji Manekshaw, architekt zwycięstwa Indii w wojnie z 1971 roku, był pierwszym oficerem armii indyjskiej, który został mianowany marszałkiem polnym . Admirał Jal Cursetji był pierwszym Parsi, który został mianowany szefem sztabu marynarki indyjskiej marynarki wojennej . Air Marshal Aspy Engineer był drugim szefem sztabu lotnictwa w Indiach i marszałkiem lotnictwa.

Parsowie tworzą także znaczną część elity intelektualnej i kulturalnej Indii.

Trzeba wiedzieć, że maharadża Gudżaratu Jadi Rana (w VIII wieku [716 r. data sporna]), przyjmując uciekinierów zaratusztriańskich z PERSJI PODBITEJ PRZEZ MUZUŁMANÓW, zobowiązał ich do a. nie nawracania hindusów na wiarę Zaratusztry, b. nie przechodzenia małżonka hindusa na wiarę Zaratusztry, a także że przyjmą lokalny język ( gudżarati ) i że ich kobiety przyjmą lokalne ubranie ( sari ). To spowodowało, że społeczność zamknęła się w sobie by nie dopuścić do upadku swojej religii i małżeństwa zawierano jedynie z wyznawcami tej samej religii. Z czasem Parsowie tak się „okopali” że praktycznie uznali konwersję nie_parsa za niemożliwą co jest zresztą sprzeczne z uniwersalizmem zapisanym w Gathah przez Zaratusztrę.

W drugiej połowie XIX w zaczęłą się dyskusja na temat tych obostrzeń dotyczących ograniczenia konwersji stopniowo dopuszczono do konwersji współmałżonka, a także wieloletnich służących. Obecnie powoli opierając się na gathach i przesłankach teologicznych, parsowie uznają konwersje które mają miejsce w Europie, Ameryce i Australii.Kilku dasturów i mobadów zdecydowanie wystąpiło z postulatami uzasadniającymi dopuszczanie nie-parsów do przyjęcia zaratusztrianizmu, spotykają się jednak ciągle z oporem konserwatywnej części kapłanów i społeczności.

Dyskusja trwa i wiele wskazuje na to że reformiści uzyskają w końcu większość. Irańscy kapłani pod tym względem, wykazali się większą elastycznością, chociaż zwracają uwagę, że przyjęcie wiary powinno się odbywać z rąk uznanego, wykształconego i właściwego kapłana który przeprowadzi Sedreh Puszi.

Są przeciwni tworzeniu się samozwańczych grup zaratusztrian, powołujących własnych nie szkolonych kapłanów jak to miało miejsce w Rosji w latach 90-tych (te grupy w większości podporządkowały się autorytetowi dastura w Europie), czy takim kuriozalnym grupom jak zaratusztrianie słowiańscy w Polsce (nieznanej liczby) uważający, że Zaratusztra był Słowianinem i kapłanem wielkiej Lechii!!! (sic!).

Dlatego Polska społeczność zaratusztrian uznała te dyrektywy Zaratusztrian i przyjmuje religię z rąk uznanych kapłanów z linii perskiej, a dastur Kamran Dżamszidi w ubiegłym roku swoim autorytetem dopuścił do stworzenia polskiego Andżomanu (wspólnoty) i wyraził zgodę na przygotowywanie nowych członków społeczności do przyjęcia wiary, Zezwolił także by adepci przed Sedreh Puszli mogli uczestniczyć w spotkaniach i świętach zaratusztriańskich na zaproszenie Polskiego Andżomanu.