PRAWDZIWE AMZONKI

Opowieść Herodota mówi o wojowniczkach zwanych Amazonkami. Wiele tysięcy lat temu grupa greckich najeźdźców zapuściła się na teren dzisiejszej północnej Turcji. Przemierzając step natknęli się na grupę wojowniczych kobiet. Grecy porwali je, zamknęli w ładowniach swoich statków i popłynęli do domu. Ale Amazonki nie poddały się. Odzyskały broń i zabiły porywaczy. Ponieważ były jeźdźcami i nie umiały żeglować, statki zboczyły z kursu. W końcu jednak wylądowały na Krymie. Amazonki zeszły na brzeg i ukradły kilka koni. Zaczęły plądrować, zbierać łupy i budować swoją przewagę.

W pobliżu znajdowała się osada Scytów. Zwykli Scytowie byli koczowniczymi jeźdźcami stepowymi, ale to byli Królewscy Scytowie – bogaci kupcy, którzy osiedlili się w miastach. Królewscy Scytowie wysłali zwiadowców, którzy odkryli, że dziwni maruderami były kobiety Amazonki. Scytowie uznali to za intrygujące. Początkowo planowali wysłanie żołnierzy, aby zabić maruderki; ale zamiast tego zebrali grupę miłych młodych mężczyzn do specjalnego zadania. Życie w mieście było luksusowe, ale niektórym mężczyznom czegoś w nim brakowało: Kobiety Scytów Królewskich tak jak Greczynki przebywały w domu, wykonując prace domowe nudząc się co także nie odpowiadało wszystkim mężczyznom. Grupa nieustraszonych, nieokiełznanych Amazonek wnosiła coś nowego.Oddział kawalerów wyruszył w pole żeby znaleźć te dziwne kobiety. Rozbili obóz i kręcili się, aż pewnego popołudnia jeden z nich spotkał pojedynczą Amazonkę, idącą samotnie. Co z tego wynikło? „ Kochali się w trawie. Następnie Amazonka dała mu do zrozumienia, że ​​powinien przejść następnego dnia w to samo miejsce – i przyprowadzić przyjaciela. Dała jasno do zrozumienia, że ​​też przyprowadzi przyjaciółkę. ” Scena została opisana w The Amazons: Lives and Legends of Warrior Women Across the Ancient World . ”
Wkrótce Amazonki i Scytowie połączyli swoje obozy, a młodzi mężczyźni przedstawili propozycję: by amazonki wróciły i zamieszkały z nimi? Mieli pieniądze, domy i rodziców – z pewnością ustalone życie będzie lepsze niż życie na stepie. Amazonki z złożyły w zamian propozycję: dlaczego nie opuścić miasta i żyć tak, jak żyli: jeżdżąc, radując i śpiąc pod gwiazdami? Mężczyźni spakowali swoje rzeczy i przystali na propozycję kobiet. Herodot donosi, że Sarmaci, naród wywodzący się z tego związku, stworzyli społeczeństwo charakteryzujące się równością płci, w którym kobiety i mężczyźni wiedli takie samo życie.

Nawet jeśli nie jest to dosłownie prawdziwe we wszystkich szczegółach, jest wiele dowodów że jest w tej historii wiele prawdy. Dowody, wskazuje na fakt, że Amazonki istniały naprawdę: w wielu wykopaliskach archeologicznych w Eurazji aż trzydzieści siedem procent grobów zawiera kości i broń, kobiet-jeźdźców, które walczyły u boku mężczyzn. („Strzały używane do polowania i bitew są najczęstszą bronią zakopaną z kobietami, ale znaleziono też miecze, sztylety, włócznie, zbroje, tarcze i kamienie do proc”) Były to kobiety, na które napotkali Grecy w czasie ich wypraw po Morzu Czarnym; zainspirowani byli także doniesieniami podróżników ze starożytnej Persji, Egiptu, Chin i innych miejsc. W Grecji były Amazonki przedmiotem romantycznej fascynacji. Ich społeczeństwo, w którym zarówno mężczyźni, jak i kobiety byli w stanie uosabiać cnoty wojenne, stanowiło antytezę dla społeczeństwa greckiego, w którym tylko mężczyźni mogliby być waleczni. Historie o Amazonkach wyrażają tęsknotę starożytnych Greków za równością płci.
Przez długi czas „Większość ludzi twierdziła, że Amazonki na greckich wazach były czysto symboliczne – że reprezentowały na przykład młode kobiety, które nie były jeszcze w związku małżeńskim. ”Interpretacja została zakwestionowana przez„ bogactwo odkryć archeologicznych, które pokazują, że były kobiety, które zachowywały się jak Amazonki – które nosiły te same ubrania, które używały broni, jeździły konno i żyły w tym samym czasie co starożytni Grecy. ”Teraz można konkretnie opowiedzieć, jak wyglądało życie Amazonki. Amazonki były prawdopodobnie koczowniczkami scytyjskimi, podróżującymi po terytorium na północ od Morza Czarnego – w przybliżeniu między Bałkanami na zachodzie i Kaukazem na wschodzie. Nie były, jak to ujął burmistrz, „nienawidzącymi mężczyzn dziewicami”, ale po prostu członkami „ludu znanego z silnych, wolnych kobiet”. (Nikt nie wie, skąd pochodzi słowo „Amazonka” – to nie po grecku)Nie były opancerzone, jak krzepcy mężczyźni , ale na stepie „koń był wielkim atutem, wraz z łukiem i strzałą, co oznaczało, że kobieta może być równie szybka, równie śmiertelna jak mężczyzna”, pisze Mayor.
Amazonki spędzały dni na koniu; często ich nogi były wygięte od jazdy konnej. Ich życie toczyło się zgodnie z cyklem rocznym, z okazjonalnymi dużymi spotkaniami na biesiadami, pogrzebami, zawodami sportowymi i „oczyszczającymi kąpielami”. Grecy przypisywali Amazonkom wynalezienie spodni Amazonki nosiły je razem z tunikami o długich rękawach i spiczastymi czapkami z nausznikami. (Na stepie było zimno). Piły sfermentowane mleko klaczy – zamrażały je, a następnie zdejmowały z lodu, aby zwiększyć stężenie alkoholu. Paliły marihuanę, która pochodzi z Azji Środkowej. Były starannie wytatuowane. Walczyły pieszo, kiedy musiały. (Jedno z badań szkieletów Amazonek z ranami głowy od toporów, jak wykazały badania Mayor, „większość ciosów została zadana przez praworęcznego przeciwnika w walce twarzą w twarz”). Wynik walk i zaciekłej rywalizacji o terytorium i zasoby. Amazonki udomowiły psy i polowały z udomowionymi orłami. Dowody archeologiczne i opowieści ludowe mogą dać nam „przesłanki„ wierzeń kobiet-łuczniczek z ziem scytyjskich zwanych Amazonkami, niematerialna mozaika animizmu, totemizmu, magii, świętego ognia i złota, czci dla Słońca, Księżyca, nieba, ziemi, przyrody, dzikich zwierząt, fantastycznych stworzeń i koni. ”

Grecy byli oczywiście zafascynowani życiem seksualnym Amazonek. Stworzyli różne przerażające idee – że są to lesbijki, które zabijają swoje dzieci płci męskiej lub że kojarzą się raz w roku z nieznajomymi, aby utrwalić społeczeństwo złożone wyłącznie z kobiet, lub że Amazonka musiała wcześniej zabić mężczyznę by mogła stracić dziewictwo. Chodziło o to, że Amazonki w pewnym sensie wyrzekły się swojej kobiecości. Rzeczywistość życia rodzinnego Amazonek była inna. Wydaje się, że istniała u nich duża różnorodność w podejściu do wychowywania dzieci: archeolodzy odkryli szkielety dzieci pochowanych z samotnymi mężczyznami, samotnymi kobietami i szkielety par z dziećmi. Niektóre grupy mogły praktykować „zastępstwo”: wymianę dzieci dla cementowania sojuszy. Tymczasem greckie relacje na temat „seksu amazonek” sugerują, że „był częsty i niegraniczony zakazami. Miało to miejsce na zewnątrz, poza małżeństwem, w sezonie letnim, z każdym mężczyzną, z którym Amazonka chciała się kojarzyć. ”(Wśród niektórych grup„ znakiem trwającego seksu był kołczan zawieszony przed wozem kobiety ”.) Mayor współpracowała z lingwistą i ekspertem od waz greckich, aby zbadać niektóre słowa na wazach przedstawiających Amazonki. Wcześniej uważano te napisy za „bzdury”, ale okazały się, że są „odpowiednimi imionami męskich i żeńskich wojowników scytyjskich w ich własnych językach , przetłumaczonych po raz pierwszy po ponad 2500 latach. ”Te starożytne nazwiska obejmują Pkpupes,„ godna zbroi ”; Kepes, „gorąca na boku /chętna na seks”; Barkida, „księżniczka”; i Khasa, „ta, która kieruje radą”.r

Według greckiego historyka Herodota w jego „Historiach” (w latach 1.205–214) król Cyrus Wielki został zabity lub śmiertelnie raniony w bitwie przez wodza królową Massagetów-Saków, którego Herodot nazywa Tomyris, imię, które może być związane z imieniem Tahmiras i które ewoluowało do Tahminy. Sakowie należeli do tej samej grupy Indoeuropejskiej co Scytowie. byli ludem Ariów, podobnie jak Partowie i Irańczycy.
Herodot stwierdza, że ​​królowa Tomyris objęła tron ​​po śmierci męża. Faktyczny sposób, w jaki ją opisuje, wskazuje, że w tej sytuacji nie było nic niezwykłego, zarówno w jej przywództwo, determinacja i umiejętności bojowe nie różniły się niczym od takich samych cech mężczyzny.
Strabo dalej informuje nas, że Sakowie- Massageci byli sąsiadami Sogdiańczyków i że oba narody są oddzielone rzeką Jaxartes (Syr Darya). Różne grupy Saków zamieszkiwały Sistan, Północny Chorasan, okolice Morza Aralskiego, Północny Oksus i Wschodni Jaksartes.

Część badaczy zwraca jednak uwagę na dowody wskazujące, że amazonki mogły być nie tylko koczowniczkami z plemion Scytów, Saków i Sarmatów, ale że zjawisko to obejmuje także szerszy krąg ludów irańskich w tym kobiety perskie.

W języku greckim nie ma źródła słowa amazonka. Słowo „Amazononka” pochodzi od greckiego Ἀμαζόνες = Amazonki (liczba mnoga) i Ἀμαζών = Amazonka (liczba pojedyncza). Już grecki Grecki gramatyk Hesychiusz żyjący w Aleksandrii w czwartym wieku n.e twierdził że pochodzi ono – ze staroperskiego „Amazakaran” oznaczającego dosłownie „prowadzić wojnę”. Z kolei „Amazakaran” pochodzi od staroperskiego „ha-mazan” oznaczającego „wojnę” lub „wojowników” i „kar” oznaczających „robić” / „robić”. Taki zapis znajduje się u Hesychiusza, w skompilowanym przezeń leksykonie niejasnych greckich słów: ἁμαζακάραν • πολεμεῖν. Πέρσαι (amazakáran: polemeín. Pérsai) co oznacza „amazakaran:„ prowadzić wojnę ”w języku staro-perskim.

A. Shapour Shahbazi (1942-2006) w artykule z Iranu z 1989 r. Zauważa, że ​​słowo „Amazonki” pochodzi od staroirańskiego „* maz-” [tj. „a) maz” oznaczający „walkę”] prowadzący do nazwy ludowej lub etnonimu „* ha-mazan” oznaczającego „wojownik”. Shahbazi cytuje J. Pokornego w Indogermanisches etymologisches Wörterbuch (Bern) I, s. 1. 1959 r. Dowiadujemy się, że słowo „Amazonka” i związana z nim tradycja są integralną częścią dziedzictwa irańskiego/i dziedzictwa ariów. Z badań wynika również, że „Amazonki” były nie tyle grupą etniczną lub podgrupą ariów, ale raczej tradycją w obrębie kilku grup ariów.

Wysoki wcześniejszy status kobiety potwierdzają wykopaliska w Spalonym Mieście z 3 tysiąclecie p.n.e. Seria odkryć dokonanych przez zespół Sajjadi na cmentarzu w Spalonym Mieście (Burnt City) wykazała, że 90% grobów, w których odkryto pieczęcie, należało do kobiet. I odwrotnie, tylko maleńkie 5% pieczęci należało do mężczyzn. Sajjadi dalej stwierdza, że:
„ Ponieważ wiemy, że artefakty zostały pochowane wraz z ich właścicielami 5000 lat temu, rozsądne jest przypuszczenie, że najważniejsze pieczęcie służące działalności gospodarczej w spalonym mieście należały do ​​kobiet. Ponieważ mężczyźni pracowali jako rolnicy i rzemieślnicy z dala od miasta, rozsądnie musieli dać pieczęcie kobietom, które zawsze były w mieście, i mogły na bieżąco rozwiązać problemy miasta”

Mniej więcej 1500 lat przed naszą erą, Zaratusztra mówi o pełnej równości kobiet i mężczyzn a dzieje się to w trakcie gdy ludy irańskie przeszły z życia koczowniczego do życia osiadłego. Słowa wybrane przez Zaratusztrę do opisania najlepszego Boga należą do przeciwnych płci. Ahura jest męski, a Mazda, „najwyższa mądrość, super intelekt” jest kobieca. Zaratusztra często używa także rodzaju nijakiego. To samo dotyczy Ameszaspentów; ich płeć jest określana w Aweście przez powtórzenie „On, Ona duch”. To ciekawa różnica w porównaniu z męskosobowymi w większości Bogami innych religii.

Avesta świadczy o tym, że kobiety miały moralną i religijną misję równą mężczyznom. W Gathah i Mazdjaśnie modlą się do Ahura Mazdy ( werset 54.1), co zmusza ahura Mazdę do przyjścia z pomocą „MĘŻCZYŹNIE I KOBIECIE. Podobnie we fragmencie FrD.3 młodszej Avesty, obie płcie są wyraźnie ostrzegane: „Nie WYGRAŁ niczego, co nie WYGRAŁ (nic) dla swojej duszy. Nie WYGRAŁA niczego, co nie WYGRAŁA (NIC) DLA JEJ DUSZY „.
Wiara w zasadniczy parytet między statusem kobiet i mężczyzn w zaratusztrianizmie znajduje swoje odzwierciedlenie w częstych pochwałach i czci jego prawych zwolenników, niezależnie od ich płci : „A teraz oddajemy cześć duszom ( urunō ) PRAWDZIWYCH MĘŻCZYZN I KOBIET, GDZIEKOLWIEK SIĘ URODZIŁY” , „PRAWDOMÓWNYCH KOBIET” ( aṣ̌ininąm ) i „PRAWDOMÓWNYCH MĘŻCZYZN „( a m aaśm ) w różnych krajach.

Wczesne teksty zoroastryjskie przyznawały kobietom nieograniczone role poza prokreacją i opieką nad domostwem. Poza szeregiem możliwości, działania w aspekcie religijnym, Avesta przewiduje także kobiety zajmowanie wielu ważnych stanowisk społecznych. Na przykład w Y. 41.2 jest modlitwa: „NIECH DOBRY WŁADCA, MĘŻCZYZNA LUB KOBIETA ( nā vā nāirī vā ), rządzą nami w obu egzystencjach” ( huxšaθrastū n ə̄nā vā nāirī vā xšaētā ubōiiō aŋhuuō ). Najwyraźniej kobiety, podobnie jak mężczyźni, były uważane za zdolne do bycia przywódcami zarówno w cielesnych, jak i duchowych płaszczyzn istnienia. Kilku badaczy wskazało także, że Y. 46.10 (o którym mowa powyżej) promuje równość płci: w tej zwrotce Zaratusztra stwierdza, że przekroczy most Czinwat z „MĘŻCZYZNĄ LUB SZLACHCIANKĄ” (va … na gənā vā), który dałby mu „nagrodę za prawdę i rządzenie przez dobre myśli” (a ṣ̌ īm a ṣ̌ āi vohū xšaθrəm mananaha). W społeczeństwie Zaratusztry kobiety mogły być sędziami, co sugeruje, że posiadały znaczne bogactwo i status.

Ten wysoki status utrzymywał się w Persji aż po czasy Partów i Sasanidów. Za Achemenidów był szokujący dla Greków. Już w mitologii Anatolijska Królowa wojowniczka amazonka Pantezillea jest przeciwniczką Achillesa i reprezentuje tam nie Scytów tylko Azję przeciwstawioną greckiej koncepcji świata. Zresztą prekursorki amazonek scytyjskich według Herodota zostają przez Greków zniewolone w Azji wojowniczki i tam należy również upatrywać źródła tego co do niedawno uznawano za greckie mity. Wizerunki z waz greckich dostarczają na to kolejnych dowodów

Krater zwany Wazą Dariusza naleziony w Apulii w południowo-wschodniej części Włoch. Krater był naczyniem używanym do mieszania wina z wodą. W IV wieku p.n.e. region ten był częścią Magna Grecia (Wielkiej Grecji).
Waza datowana na lata 320–334 pne przedstawia, perskiego króla Dariusza Wielkiego Achemenidę, który radzi się czy rozpoczynać wojnę z Grecją. Obrazy przedstawiające Greków walczących z „Amazonkami” często towarzyszyły scenom bitewnym w greckiej sztuce z V wieku p.n.e. Na podstawie ubrań noszonych przez Amazonki można łatwo zidentyfikować ich pochodzenie etniczne. Amazonki są przedstawiane w „perskim”, tj. Irańskim stroju o wyraźnie achemenidzkiej proweniencji. Czy wobec tylu faktów można to masowe zjawisko w sztuce określić jako mitologiczną fantazję garncarzy, albo ideologiczny zabieg propagandowy.

W swojej sztuce „Persowie” dramatopisarz Ajschylos (ok. 525 – ok. 455 p.n.e.) żona Dariusza, Atossa, przekonuje go, że pomimo prowokacji Greków król Dariusz nie powinien iść na wojnę z Grecją. Jakie mogły być te prowokacje? Może były to napady na garnizony i porwania kobiet amazonek wtedy waza przedstawiała by taką grecką prowokację. A kobiety w wojsku Achemenidów były naprawdę, znaczna część kawalerii Cyrusa Wielkiego to odziały kobiet, także dowództwo powierzano kobietom którego przykładem może być postać Panthei Arteshbod. Panthea dowodziła w armii Cyrusa elitarną jednostką Gwardii 10 000 nieśmiertelnych, a potem sprawowała władzę gubernatora Babilonii, Z kolei Admirałem floty Dariusza w wojnie z Grecją, była Artemizja z Halikarnasu.

W 138 r.p.n.e. królowa Partów Rhodogune poślubiła króla Seleucydów, Demetriusza II Nicatora. Niby zwykłe małżeństwo, ale jak ją opisują historycy: Zgodnie ze starożytnymi tradycjami „była olśniewająca w szkarłatnej tunice i spodniach o uroczych wzorach” a ponadto: „znana była z tego, że spieszyła się do walki, nie splatając włosów. Jej wizerunek pojawił się na perskich królewskich pieczęciach. Znów mamy do czynienia z wizerunkiem amazonki

Plutarch w „Wojnach Mitrydatesa informował, że „Amazonki” walczyły u boku męskich wojowników. Żołnierze Pompejusza odkryli wśród zabitych kobiety z ranami pokazującymi, że walczyły jak pisze odważnie. Pompejusz nawet schwytał niektóre z tych kobiet żywe. W swoim wspaniałym triumfie w 61 r. p.n.e. Pompejusz paradował ze swoimi najznamienitszymi jeńcami wojennymi, w tym z grupą Amazonek z południowego Kaukazu,

Źródła rzymskie podają, że kobiety jeźdźcy służyły w perskiej kawalerii króla Sasanidów Szapura I (240-270 n.e.; Harrel, s. 69; Zonaras 12.23.595).

Jak długa i trwała była tradycja kobiet amazonek w Persji niech świadczy fakt że już za czasów panowania islamu Anonimowa krótka epopeja Banu Goszasb-nama (VI do XII wieku n.e.) oraz inne wiersze przedstawiające wybawicielkę Bānu Goszasb, córkę Rostama; jak walczy z kilkoma zalotnikami oraz z własnym ojcem i mężem Gēvem . Księżniczka Datma została opisana jako świetna wojowniczka kawalerzystka w w Baśniach z Tysiąca i jednej nocy ( Alf Layla Wa Layla , 597. noc; Burton, tr., V, s. 94-98).

Jednego propagandzie greckiej nie można odmówić, skutecznie utrzymywała całą Europę w mniemaniu, że amazonki to legenda, że były lesbijkami i neurotycznymi feministkami. A może ta legenda była na rękę, antykobiecej kulturze zachodu? Jak silna jest ta zafałszowana wizja wystarczy sprawdzić w encyklopedii.