Adurbadowi przypisuje się kilka zbiorów tekstów. Jednym z nich jest zbiór rad, które kieruje do syna
O Księdze Rad Adura Mahraspanda
Adurbad-i Mahraspand był wpływowym arcykapłanem zaratusztriańskim żyjącym za czasów panowania króla Szapura II (309 – 379 r.), z dynastii Sasanidów. Według tradycji, z powodzeniem przeszed próbę stopionego brązu, by udowodnić słuszność swojej tradycji religijnej. Próba ta polegała na wylaniu płynnego metalu na jego klatkę piersiową, z której wyszedł bez żadnego uszczerbku. Adurbada wspomina się w opisie 21 nasków Awesty. Możliwym jest, że odegrał ważną rolę w uporządkowaniu kanonu pism zaratusz-triańskich, choć ostateczna wersja tego kanonu została raczej ustalona za czasów panowania króla Chosrowa I (531-579 r.). Adurbadowi przypisuje się kilka zbiorów tekstów. Jednym z nich jest zbiór rad, które kieruje do syna Zartoszta. Treść niektórych z nich zawiera dość osobliwe teorie, np.: (…) lecz ten, który nie ma ani ojca, ani matki, jest jak owdowiała kobieta, która została ograbiona przez mężczyzn (…) i którą wszyscy pogardzają, wywołuje kontrowersje i budzi moralny sprzeciw, np.: (…) zabij szkodliwe zwierzęta i gady (zaczerpnięte z Wendidadu), nie zwracaj się pierwszy do osoby o niskim statusie społecznym, zawiera krzywdzące stereotypy, np.: nie mów tajemnicy kobiecie, a część z nich jest tak dziwna, że niezrozumiała, albo w tym momencie już nieprzydatna, ponieważ odwołuje się do rzeczywistości tamtych czasów, np.: jeśli masz już własność, zacznij od zakupu większej ilości nawadnianej ziemi rolnej, bo nawet jeśli nie przyniesie ona odsetek, to kapitał pozostanie. Poniżej znajdują się wybrane sentencje, które aż takich kontrowersji budzić nie powinny. Część z nich można interpretować na różny sposób, a możemy próbować dociec, jakie przyczyny spowodowału, iż autor miał na konkretny temat takie, a nie inne zdanie. Odwołując się do realiów społecznych i wydarzeń w czasach Sasanidzkich. Yakże analizując inne pisma zaratusztriańskie. Część będzie jednak zgadką, gdyż z Awesty zachowała się do naszych czasów zaledwie jedna czwarta oryginalnego tekstu.
Dokument nie jest przez zaratusztrian traktowany jako tekst święty. Jest raczej źródłem opisującym obyczajowość czasów sasanidzkich i stan umysłów mobadów zaratusztriańskich. Jest też przykładem przemian w interpretacji Awesty. Choć z drugiej strony wiele rad jest aktualnych i dzisiaj i nie można odmówić im etycznej słuszności.
(2) Mój synu, myśl o cnocie i nie kieruj swoich myśli ku skalaniu, ponieważ człowiek nie żyje wiecznie, a rzeczy duchowe są tym bardziej pożądane.
(3) Wyrzuć z umysłu to, co przeminęło i nie martw się o to, co jeszcze się nie wydarzyło.
(4) Nie pokładaj ufności i wiary w królach i książętach.
(5) Nie rób innym tego, co nie byłoby dobre dla ciebie.
(7) Nie oddawaj się nikomu w niewolę.
(8) Trzymaj się z dala od każdego, kto zbliża się do ciebie będąc ogarniętym gniewem lub wrogością.
(9) Zawsze i wszędzie miej nadzieję w Jazatach i zaprzyjaźniaj się z takimi ludźmi, którzy przyniosą ci
korzyść.
(12) Słuchaj wszystkiego, co słyszysz, ale nie powtarzaj tego bez pomyślunku.
(15) Udzielaj tylko takich odpowiedzi, które zgodne są z umiarem.
(16) Nie kpij z nikogo.
(17) Nie dziel się swoimi sekretami z człowiekiem przewrotnym.
(19) Nieczyń swoim doradcą człowieka znanego z lekkomyślości.
(20) Nie czyń bogatego współtowarzyszem swojego stołu.
(21) Nie czyń pijaka swoim dobrodziem nis stałym towarzyszem.
(22) Nie pożyczaj człowiekowi o złym charakterze, lub pdłego rodu i również nie pożyczaj od niego, bowiem zapłacisz wysokie odsetki, a on zawsze będzie stał u twoich drzwi lub będzie cię nękał wysyłając posłańców do twojego domu i przez taką osbę wiekie będątwoje straty.
(23) Nie proś o pomoc człowieka o złym usposobieniu.
(24) Nie pokazuj swojej własności zawistnemu człowiekowi.
(26) Nie słuchaj słów oszczerców i kłamców.
(27) Nie bądź nadgorliwy w karaniu innych.
(29) Nie wyrządzaj innym krzywdy kóra naruszała by ich ciało .
(31) Radź się ludzi, którzy są szlachetni, doświadczeni w różnych przedsięwzięciach, obdarzeni mądrością, pomysłowością i sprytem i dobrego charakteru; z takich uczyń swoich przyjaciół.
(32) Zważ by idąc do bitwy nie nieś ze sobą zbyt dużych ciężarów
(33) Trzymaj się z dala od od mściwych udzi posiadających władzę i siłę.
(35) Nie zdradzaj swoich sekretów gadułom.
(36) Poważaj mędrca, który jest ceniony; pytaj go o zdanie i słuchaj go.
(37) Nie okłamuj nikogo.
(38) Nie przyjmuj żadnych podarunków czy dóbr od człowieka skompromitowanego i pozbawionego wstydu
(39) Nie zakładaj się o nic.
(40) Nie przysięgaj ani prawdziwie, ani fałszywie.
(44) O ile to możliwe, nie zanudzaj swoich bliskich.
(45) Nie mścij się na innych i nie próbuj wyrządzić im straty.
(46) Bądź tak szczodry jak tylko możesz.
(47) Nie oszukuj nikogo, abyś przez to nie doznał cierpienia i smutku.
(48) Swoich przełożonych traktuj z szacunkiem i słuchaj, co mają do powiedzenia.
ZARATUSZTRIANIZM – ROZWAŻANIA 