Tajemnice świątyni Anahity w Kangawarze

Do dziś te potężne ruiny budzą zdumienie i podziw

Świątynia Anahity w Kangavar to to jedno z dwóch stanowisk archeologicznych w Iranie , które jest przypisane Jazatce Anahicie opiekunce słodkich wód świata. Większy i szerzej znany obiekt z tych dwóch znajduje się w Kangāvar w prowincji Kermanszah . Drugi znajduje się w Biszapurze. Szczątki sanktuarium w Kangavar mają ogromne rozmiary. Platforma na której wznosiła się świątynia ma 200 na 200 m.

Jego megalityczne fundamenty, przypominają kamienne platformy pałaców Achemenidów, Podobnie do tych w Persepolis boczne schody, które prowadzą na masywną kamienną platformę przypominającą te z Pałacu Apadana w Persepolis.Wśród uczonych trwa spór co do prawidłowej tożsamości głównej konstrukcji w tym miejscu.

Świątynia w Kangawarze, próba rekonstrukcji

Wykopaliska rozpoczęto po raz pierwszy w 1968 r. Początkowo uważano że ta „ogromna struktura z megalitycznymi kolumnami przypominający i doryckie osadzonymi na wysokiej kamiennej platformie” jest podobna do świętego okręgu „świątyni Artemidy”, którą grecy w czasach hellenistycznych w Iranie utożsamiali z Anahitą.Inni uczeni twierdzą, że budowla nosi cechy budynków stylu partyjskim , a przeszeła renowację w okresie Sasanidów . Warwick Ball uważa tę strukturę za „jedno z najwspanialszych dzieł architektury Partów”, która ma „formę świątyni wschodniorzymskiej”, z architektonicznym naciskiem na temenos . Z koleii Arthur Upham Pope, również zgadza się, że architektonicznie świątynia „przypomina budowle Achemenidów”.W 1981 roku raport sporządzony przez archeologaa, Massouda Azarnousha, stwierdził jednak, że konstrukcja „nie miała niezbędnych cech, które mogłyby identyfikować ją jako świątynię”. Ali Akbar Sarfaraz , były szef zespołu archeologów Uniwersytetu w Teheranie , podziela tę opinię. Uczeni ci twierdzą , że w rzeczywistości był to jeden z pałaców szachinaszacha Chosrowa Parviza II z czasów sasanidzkich.

Wreszcie trzecia grupa twierdzi, że miejsce to zostało pierwotnie zbudowane w okresie panowania Achemenidów i przeszło kilka faz przebudowy. Z tej grupy można wymienić archeologa Seifollaha Kambakhshfarda. Spór o datę budowy Pierwotnie jako datę budowy tego miejsca zaproponowano rok 200 p.n.e.jednak ostatnie badania wskazują, że znaczna częśćbudowli została wzniesiona w późnym okresie Sasaninidzkim.

Warwick Ball stwierdza jednak, że prawdopodobnie świątynia przeszła wiele faz przebudowywania i zmiany funkcji, być może datę budowy kolumnad należy umieścić w II wieku naszej i uwzgłednić poważną sasanidzką przebudową budynku sanktuarium w środku. Ogromne zamieszanie w tej całej historii obiektu wywołało niedawne odkrycie w centralnej części dużej piramidalnej schodkowej struktury, przypominającej ziggurat której funkcji i tego co się znajdowało na szcycie nie znamy. Encyclopædia Iranica konkluduje: „Dopóki nie zostaną przeprowadzone szczegółowe dalsze wykopaliska, nie można ogłosić żadnych ostatecznych osądów na temat funkcji platformy Kangavar”

Rysunki Eugène’a Flandina , lata 40. XIX wieku. Wspomniał o budynku jako „świątyni greckiej”.

Na zdjęciu Próba rekonstrukcji