Islamskie oszustwo

Islamskie oszustwo Amerykańskiego Pisarza Lawrenca B. Browna.

Do napisania tego artykułu skłoniło mnie pytanie jakie trzymałem od Pan Jarka.W.:

„Mam następujące pytanie: Niejaki dr Laurence B. Brown, w 2 części swojej książki „Pierwsze i Ostatnie przykazanie. Kwestia Islamu jako Realizacji Bożego Objawienia” (pisownia dużych liter – oryginalna) – napisał na str. 257 w rozdziale dot. cudownych znaków związanych z urodzinami Mahometa – iż „tradycja głosi że gdy urodził się Muhammad „wieczny” płomień ognia czczących ogień zoroastrian w Persji był ugaszony za sprawą cudu” Czy to prawda ?Przypomnę iż Mahomet urodził się ok. 570 r n.e. Czy archiwalne zapiski lub księgi uczonych Pana religii – odnotowują takie zjawisko ? ”

Książka L. B. Browna została wydana w Polsce z pochwalnym, a nawet pochlebnym i pełnym emfazy opisem „Książka autorstwa dr Laurence’a B. Browna, która prezentuje nieodparte argumenty dowodzące stanowiska zawartego w podtytule tej książki, który brzmi Kwestia Islamu Jako Realizacji Objawienia. Przesiewając judaizm, chrześcijaństwo i islam w poszukiwaniu prawdy przekazanej w objawieniu, odnajdujemy tak dokładne, spójne i niezaprzeczalne podobieństwa, że niemożliwym jest nie dojść do wniosku, że objawienie nie zakończyło się wraz z nadejściem Mojżesza lub Jezusa oraz że zarówno Stary jak i Nowy Testament przepowiedział nadejście ostatecznego proroka, który miał nadejść po odejściu Jezusa.”
Autor tej recenzji twierdzi, że książka zawiera NIEODPARTE ARGUMENTY DOWODZĄCE (SIC!!!) Nie będę, analizował tu całej książki, ale chcę wypunktować dwa rzekome proroctwa dotyczące zaratusztrian jakie opisuje, jako przykłady cudownych znaków  mających dowodzić, tez z tytułu książki. Ponadto warto się przyjrzeć postaci samego doktora Browna by zastanowić się czy jest autorem wiarygodnym.

Z góry zastrzegam, że jeśli ktoś chce wierzyć w cuda czy proroctwa jeśli używa słowa wierzę, mimo,  że brak ku temu naukowych dowodów i nie zmusza innych by w to wierzyli, to jego sprawa. Zaratusztrianie uważają, że cudów nie ma, a proroctwa traktują z dużym dystansem, ponieważ wierzą, że mogą być inspirowane również przez złego ducha, albo przez ludzką fantazję. Dlatego gdy mówimy o życiorysie Zaratusztry i cudach czy proroctwach związanych z jego życiem, używamy określeni mit, legenda, przekaz w literaturze… i nie twierdzimy, że to się stało naprawdę i to jest chyba uczciwe i rzetelne podejście do historii i religii, bowiem istotniejszą sprawą jest jego spuścizna, a nie legenda, że wilki go nie zjadły. Cytuję więc przykładowe manipulacje Pana Browna (…) 

Przykłady cudownych znaków

„ Kolejna Historia jest opisana w wielu relacjach z historii Arabii. Arabowie postrzegali konflikt między Persami a Rzymem jako rywalizację między pogaństwem a religią objawioną. Pogańscy Arabowie uważali czcicieli ognia Persów za braci w pogaństwie, podczas gdy muzułmanie uważali Rzymian, którzy byli wówczas chrześcijanami, za wyznawców proroków i łańcucha objawień, czcicieli tego samego Boga. Wielu Arabów wierzyło, że zwycięstwo na polu bitwy odzwierciedla wyższość boga zwycięzcy. Dlatego kiedy Persowie odnieśli zwycięstwo nad Rzymem (1), pogańscy Arabowie świętowali. Następnie zostały objawione powyższe ayat (wersety), wzmacniając serca wierzących. Kiedy przyszły pierwszy kalif, Abu Bakr As-Siddiq, dowiedział się o objawieniu, założył się z jednym z pogańskich Arabów, Ubayem ibn Khalfem, o sto wielbłądów, że zgodnie z przepowiednią zwycięstwo Persów zostanie obalone w ciągu trzech do dziewięciu lat. Dziewięć lat później Abu Bakr zyskał stado wielbłądów, a encyklopedia islamskich dowodów zyskała jeden więcej: przyp. [101]”

Czy to rzeczywiście proroctwo? po pierwsze mocno niedokładne od trzech do 9 lat, Po drugie Historia zakładu Abu Bakra została opisana przez autorów muzułmańskich co najmniej w ponad dwieście lat po rzekomym zdarzeniu między rokiem 824-1373 n.e. Cytowan zwycięstwo Persów miało miejsce w 602 r. n.e., a Rzymskie w 627 r. n.e. O tym Brown nie pisze raczej celowo nie podając datowania. Do tego gdy podaje źródła rozszerzające i uwiarygodniające w przypisie 101 cytuje autorów i ich dzieła o datach ich życia czy twórczości nie wspomiając. Toteż daty dodałem by uwidocznić ewidentną manipulację. Fakty są takie że pomiędzy IX, a XIV wiekiem, czterech pisarzy muzułmańskich opisuje tę historią, ale przypusczalnie jeden przepisywał od drugiego.

„Wisienką na torcie tej przepowiedni jest ostatnia linijka:„ I tego Dnia wierzący (tj. Muzułmanie) będą się radować”. W czasach Mahometa wiadomości docierały do arabskich piasków przez tygodnie, a nawet miesiące. Jak więc Koran mógł przewidzieć, że muzułmanie będą się radować tego samego dnia, w którym Persowie zostaną pokonani? Jednak tak właśnie było, ponieważ Persowie zostali pokonani dokładnie tego samego dnia, w którym muzułmanie świętowali własne zwycięstwo nad niewiernymi w bitwie pod Badr. Nieprawdopodobny ludzki zbieg okoliczności — czy boski plan?”

W  drugiej części cytowanego tekstu autor sugeruje następnie, że mamy uwierzyć, że nie był to zbieg okoliczności i dat dwóch różnych odległych zdarzeń tylko dowód na Boski plan. Żaden dowód Panie Brown. Koincydencja jest zupełnie przypadkowa, jedynie propagandowo nośna, ale to kwestia wiary.

Brown dołącza jeszcze jeden „Cud”

„Były też inne oznaki: popularna wśród muzułmanów tradycja głosi, że kiedy narodził się Mahomet, „wieczny” płomień czcicieli ognia zoroastrian w Persji został w cudowny sposób ugaszony”.

Sprytnie manipuluje ukłdem zdania „Były też inne oznaki”, by następnie pisać, że to popularna tradycja u muzułmanów. No więc Były te znaki, czy to tylko tradycja? Nie podaje także gdzie ten ogień zgasł, a tych ogni było bardzo wiele i dzieliły się na hierarhiczne klasy.  Jedyne żródło tego przykładu to tradycja, czyli mit, legenda. Brak oczywiście jkichkolwiek źródeł zaratusztriańskich. Ba gdyby coś takiego się wydarzyło to byłby to fakt dla Persów wstrząsający, a to odnotowali by poza nimi także liczni historyc chrześcijańscy kościoła wschodniego w Państwie Sasanidów

Przejrzałem także jego publikacje na platformie Academia Edu. Lubię szukać w w źródłach trochę szerzej

Historię z ugaszeniem ognia Brown, powtarza także w pracy pod tytułem Bóg?  jako jeden z cudów związanych z narodzinami Mahometa, (GOD’ED? The Case for Islam as the Completion of Revelation by Dr. Laurence B. Brown

 Powtarza go także w innych opracowaniach. Należy zwrócić uwagę na manipulatywny i nienaukowy charakter opisywania tych zdarzeń.

• Cytuje jedynie źródła islamskie i autorów islamskich!
• Źródła to teksty napisane w wiele lat po rzekomym cudzie
• W przypadku historii ze zgaszeniem ognia sam stwierdza: popularna wśród muzułmanów „TRADYCJA”… tradycja to niepewny przekaz ustny, więc może być traktowany jako ludowa legenda w tym przypadku mająca charakter mitotwórczy, to zdecydowanie nienaukowe niehistoryczne źródło.
• Brak jest w zapiskach historycznych. w źródłach zaratusztriańskich choćby, wzmianki o wydarzeniu lub zjawisku które mogło być podstawą mitu.
• Generalnie opisy cudownych zdarzeń z życia twórców religii, czy ich głównych postaci naukowo rzecz biorąc można analizować tylko  pod kątem ich roli kulturowej, a nie jako fakty.  Na przykład Gwiazda Betlejemska.  opisywana w ewangelii, nie mająca odniesienia w żadnym realnym zjawisku astronomicznym.
• Brown jest głęboko wierzącym konwertytą muzułmaninem, traktującym zdarzenia cudowne jako fakty, co z góry deprecjonuje jego wywody przy takim podejściu do tematu. Stał się także w stanach Zjednoczonych czołową, wręcz sztandarową postacią, na którą powołują się muzułmanie w polemikach z innymi wyznaniami i ateistami i dyskusjach na temat Islamu.

Kim jest dr Brown?

Brown jest lekarzem chirurgiem okulistą, tytuł angielski dr oznacza w jego przypadku doktora medycyny, a nie stopień naukowy. Uzyskał także doktorat cytuję „z religii” ale uwaga! nie podano na jakiej uczelni, Tytuł i stopień naukowy doktora (doktorat) po angielsku to PhD- (PhD academic title), ale tym tytułem się nie posługuje. Nie jest religioznawcą, antropologiem, czy historykiem. Nie publikuje swoich książek i artykułów w rzetelnych periodykach naukowych, lub książkach autoryzowanych przez zweryfikowane uczelnie lub ośrodki badawcze. Oczywiście także amatorzy potrafią mieć dużą wiedzę, którą Brown posiada, ale ich prace mają o tyle wartość, o ile stosują oni w swoich dysertacjach metodę naukową w podejściu do tematu. W tym konkretnym przypadku Brown stosuje metody pseudonaukowe, gdzie nie chodzi o chłodną analizę faktów, ale przekonanie czytelnika do prawdziwości swojego wywodu w oparciu o fałszywe przesłanki i traktowanie źródeł bez ich selekcji krytycznej. Z tego wynika, że prace Browna należy traktować, co najmniej z dużym dystansem jako przykład raczej literatury propagandowej, czy nie do końca rzetelnej egzegezy teologicznej. Żenującym faktem jest, że w Polsce jego książki są publikowane ze wstępem bez podania faktów na temat jego postaci, a wręcz sugeruje się. że jest wybitnym rzetelnym naukowcem, podczas gdy przy znajomości angielskiego w internecie łatwo zweryfikować informacje na jego temat, i co również wiele mówiące pisze o nim jedynie muzułmanin, który cytuję ze względu na kuriozalny tegoż charakter kwestionujący fanatyzm Islamskich sprawców zamchu na World Trade centerwrześnia 2011.  No cholera jasna! wbili 2 samoloty w wieżowce mordując ludzi z miłości?

Opis autorstwa Muhammada Amina Samad’a

( https://independent.academia.edu/MuhammadAminSamad ) na Academia Edu: 

https://www.academia.edu/20114702/1_DR_LAWRENCE_B_BROWN

DR LAWRENCE B. BROWN

Po 11 września islam w ogóle na świecie, a w Stanach Zjednoczonych w szczególności, stał się znany jako religia agresywna, ponieważ był kojarzony z katastrofą. Twierdzono, że muzułmanie zrobili to z religijnego fanatyzmu. Od tego czasu niektórzy ludzie zaczęli uczyć się o islamie i albo zostają muzułmanami, albo nienawidzą islamu, ponieważ go nie rozumieją. Inna grupa ludzi nie interesuje się religią, a ateiści nie wierzą, i wątpią w istnienia Boga. Wśród nich był dr Lawrence Brown. Brown ukończył studia na Cornell University, (University Medical School, George Washington University Hospital). Jest chirurgiem okulistą, emerytowanym oficerem Sił Powietrznych oraz dyrektorem medycyny i głównym okulistą dużego ośrodka okulistycznego. Uzyskał także doktorat z religii ( nie podane na jakiej uczelni). Był żonaty, miał trzy córki. Nawrócił się na islam w kwietniu 1994 roku. Przed nawróceniem Allah zesłał mu wiadomość, którą dwukrotnie nazwaliśmy sprawdzianem: raz z błogosławieństwem, ale nie słuchał go i dlatego zawiódł; drugi z nieszczęściem i poczuciem bezradności po raz pierwszy modlił się do Allaha iw cudowny sposób jego modlitwa została wysłuchana. To doprowadziło go do islamu. Podążając łańcuchem objawień poprzez religie abrahamowe, od judaizmu do chrześcijaństwa, dr Brown w końcu przeszedł na islam. Opowiada wyniki tych badań w swoich książkach, między innymi:

Pierwsze i ostatnie przykazanie: poszukiwanie prawdy w Objawieniu w ramach religii abrahamowej — 1 września 2004 r.

Ósmy zwój — 22 lutego 2008 r

God’ed?: Argument za islamem jako uzupełnieniem Objawienia — 22 lutego 2008 r.

MisGod’ed: mapa drogowa wskazówek i błędów w religiach Abrahama – 22 lutego 2008 r.

Składanie prawdziwego świadectwa: „Teraz, kiedy odkryłem islam, co mam z nim zrobić?” – 14 lipca 2010 r

Powrót – 15 listopada 2011

Oszustwo Syjonu – 11 maja 2012 r

Cuda zdarzają się nam wiele razy, ale nie zauważamy ich, dopóki nie zdamy sobie sprawy, że są poza rozumem. Zagorzali zwolennicy ateizmu, tacy jak angielski biolog ewolucyjny Richard Dawkins i amerykański neuronaukowiec Sam Harris, jeśli Allah zechce, mogliby łatwo zostać „oświeceni”.

BIBLIOGRAPHY:

http://www.islamreligion.com/articles/503/laurence-brown- medical-doctor-usa-part-2/

http://negativity-sucks.blogspot.com/2009/02/dr-laurence-b- browns-conversi

https://archive.org/details/Are.you.sick.of.Religion ttps://wechooseislam.wordpress.com/2012/12/28/how-i- came-to-

przypis [101]

• Tafsiir Ibn Kathir, (autor komentarzy napisanych ok 1372-1373 n.e. Jest to jedna z najlepszych książek islamskich wydających się nauką interpretacji Koranu]
• Musnad Ahmad, autor: Musnad Ahmad to zbiór hadisów opracowany przez Imama Ahmada ibn Hanbala (zm. 855 n.e. – rahimahullah).
• Sunan Tirmithee [Jami` at-Tirmidhi to zbiór hadisów opracowany przez Imama Abu `Isa Muhammada at-Tirmidhi autor 824-892 AD (rahimahullah). Jego zbiór jest jednogłośnie uważany za jeden z sześciu kanonicznych zbiorów hadisów (Kutub as-Sittah) Sunny Proroka. Zawiera około 4400 hadisów (wraz z powtórzeniami) w 46 księgach .]
• An-Nasa’ee [Sunan an-Nasa’i to zbiór hadisów opracowany przez Imama Ahmada an-Nasa’i 829 – 915 n.e.), Jego zbiór jest jednogłośnie uważany za jeden z sześciu kanonicznych zbiorów hadisów (Kutub as-Sittah) Sunny Proroka (ﷺ). Zawiera około 5700 hadisów (z powtórzeniami) w 52 księgach.]

(1) Mowa tu o zwycięstwie króla Chosrowa II. W roku 602 perski Król Królów Chosroes II rozpoczął wielką wojnę ze swoim zachodnim sąsiadem. Opanował Syrię, Palestynę i Egipt, a jego wojska dotarły do stolicy wschodniego cesarstwa. Wydawało się, że wielkie marzenie Partów i Sasanidów spełni się i po 9 wiekach imperium perskie odrodzi się w granicach sprzed wyprawy Aleksandra Wielkiego. Wojna ta zakończyła się jednak po myśli Bizancjum. Wojska cesarza Herakliusza dzięki zastosowaniu nowej strategii wyparły Persów do Mezopotamii i w roku 627 pokonały pod Niniwą armię Chosroesa II, złupiły Ktezyfon i później wdarły się w głąb państwa Sasanidów. Wojowniczy władca Persji został zamordowany rok później i Persja pogrążyła się w walkach wewnętrznych, co przyniosło kres wojnie, która straszliwie wyniszczyła oba cesarstwa. Dziesięć lat po ósmej wojnie, na obydwa mocarstwa spadło uderzenie arabskich armii. Bizancjum utraciło Palestynę, Syrię oraz posiadłości w północnej Afryce, lecz przetrwało w okrojonej wersji, w przeciwieństwie do imperium Sasanidów, które zostało całkowicie wchłonięte przez Arabów. Chrześcijaństwo i zaratusztrianizm zostały z terenów podbitych w większości wykorzenione na rzecz islamu.

)