NOWE TŁUMACZENIE HA 35-38 (tekst z przypisani i interpretacją)

HA 35

35.1: Czcimy Ahurę Mazdę, Aszawanę [podtrzymującą porządek świata] i źródło Aszy [prawdy i kosmicznego ładu]. Czcimy Amesza Spenta [święte nieśmiertelne byty Mazdy], którzy są miłosierni, (i ich) cnotliwy (1) autorytet. (A przez to) czcimy całą materialną i duchową (2) sferę wszystkich tych osób sprzymierzonych z Aszą [prawdą], z uwielbieniem dla cnotliwej Aszy [jako praw i zasad] i z uwielbieniem dla cnót duchowych nauk Mazdajasny.

(1) Każdy z Amesza Spentów symbolizuje szerg cnót zaratusztriańskich Każdy z Amesza Spentów symbolizuje szerg cnót zaratusztriańskich

(2) MAINIAUUA i ASZTUANTOUI Te dwa terminy PO AWESTYJSKU znaczą odpowiednio – Asztuuantoui (dosłownie „kość”) i mainiiauua – (dosłownie – Coś w rodzaju „mentalnego” lub „duchowego” w człowieku – „myśl_duszę”). Odpowiada tym pojęciom, para terminów środkowo-perskich, GĒTĪG i MĒNŌG, które określają dwie formy egzystencji zgodnie z tradycyjnym zaratusztriańskim poglądem na świat wyrażonym w książkach Pahlavi. Termin gētīg nawiązuje do materialnego, widzialnego i namacalnego aspektu świata; mēnōg odnosi się do aspektu świata, który jest zasadniczo mentalny, niewidzialny i niematerialny.

35.2: Jesteśmy tymi, którzy wychwalają zarówno mężczyzn jak i kobiety co cnotliwie myślą, i wszystkich tych mężczyzn i kobiety co cnotliwie się wypowiadają i cnotliwie czynią, zarówno dziś, jak i w przeszłości i tych mężczyzn i kobiety (3) co nastaną w przyszłości, ponieważ staramy się by nie traktować źle kogokolwiek i czegokolwiek, co jest cnotą.

35.3: Och Ahura Mazdo, który przez Aszę stałeś się pięknem, wybieramy cię, abyśmy mogli wyobrażać sobie, opowiadać o tym i dokonywać czynów, które przewyższają to, co jest w obu królestwach (4).

(3) Należy w domyśle przy określeniu wszystkich zawsze dodawać domyślne narąmcā nāirinąmcā, nawet jeśli nie ma tego w tekście, patrz przyp. do Ha 37.3

(4) Patrz przyp. 2

35.4: Ze względu na te wspaniałe czyny prosimy tych, którzy słuchają i tych, którzy nie słuchają zarówno mężczyzn jak i kobiety i tych, którzy są obdarzeni mocą i tych, którzy tej mocy nie posiadają zarówno mężczyzn jak i kobiety, aby zaprowadzili pokój tam gdzie przebywają, swych domach i na polach pełnych ich bydła (jego stworzeń).

35.5: Tobie, na ile to jest w naszej mocy, oświadczamy że, ofiarujemy to, co zdobyliśmy przez Kszatrę (5) (Boskie Panowanie) którą nas Ahura obdarował, obdarowała Mazda, najwspanialsza mistrzyni, Aszy Wahiszty

(5) Xšaθra jest używana przez wyznawców wiary zoroastryjskiej w celu przedstawienia panowania Stwórcy Ahury Mazdy . W kosmologii wiary Kshathra Vairya wywodzi się z boskiej zasady Vohu Manah , z której wywodzi się podstawowa wiara w „Dobre Myśli”. W Gathach Xšaθra Vairya nie jest kojarzona z konkretnym stworzeniem

35.6: Osoby dowolnej płci, zarówno mężczyźni jak i kobiety (6), które pragną poznać prawdę, i wiedzą co jest prawdziwe powinny pozwolić jej rosnąć jak ziarnu bogatemu w łaski i pozwolić, aby ten wzrost był znany także tym, którzy chcą wzrastać zarówno mężczyznom jak i kobietom(7).

(6) awestyjskie: ” nā vī nāirī vā „ MĘŻCZYZNA LUB KOBIETA. W Gathah alternatywne słowo oznaczające „kobietę”, jaini- , zostało zestawione ze zwykłym słowem oznaczającym „mężczyznę” ( nar- ) w wyrażeniu isθā… narō aθā j ə̄ naiiō „a więc… mężczyźni, więc także kobiety” ( patrz Jasna Ha. 53,6)

(7) Jasna Ha 35.6 zachęca „mężczyznę lub kobietę” ( nā vā nāirī vā ), którzy „wiedzą, co jest prawdziwe” ( vaēdā haishīm ) i „co jest naprawdę dobre” ( hat̰ vohū ), {zwykle dawniej tłumaczone} aby „poinformować o tym tych, którzy będą to praktykować” ( fracā vātōiiōtū īt̰ aēbiiō yōi īt̰ aθā vərəziiąn ) . Ten imperatyw prozelityzmu pasuje także do poglądu M. Boyce’a, że kobiety i mężczyźni zaangażowani w aθauruna (atharunę) działali jako misjonarze zoroastryjscy. (Boyce, 1989, s. 16-17; Hintze, 2009, s. 179).

35.7: ( Dowiedzieliśmy się bowiem, że cześć i uwielbienie Ahura Mazdy za pola, (które zapełniliście) stadami bydła (wszelkim stworzeniem) są dla was (pełne jego) cudownych (darów). Dlatego też chcemy to dla Was zrobić i powiadomić o tym wszystkich, którzy słuchają i postępują z godnie z naszymi instrukcjami (wybierając jego wolę/prośbę).

35,8: Uczynił to tak, aby wszyscy, którzy pragną znaleźć słodkie schronienie Aszy, mogli je znaleźć w ramionach Aszy w obu światach.

35.9: Och Ahura Mazdo, poprzez naszą najwyższą cześć pragniemy ogłosić aszawańską (9) [pełną umiłowania prawdy]naturę naszych deklaracji i słów. Wybraliśmy Cię bowiem, [po to] abyś nas słuchał (10) i uczył.

• Zaratusztra wypowiada się tu i powołuje na wolę i oświadczenie Boga

(9) Neologizm tłumacza

(10) wysłuchał

35.10: O Ahuro, poprzez te słowa, zjednoczeni w oświeceniu danym przez Aszę i cnotliwą Kszatrę oraz z z nie mającą granic pochwałą i (świadomi) wagi i znaczenia tych deklaracji, zapewniamy Cię, że wierzymy), że ten kult (Jest) nieporównywalny z żadnym innym kultem.

HA 36

36.1: O Ahura Mazdo, my, ta społeczność Atar(a Twego Ognia), zbliżamy się do ciebie i słuchamy z uwagę najszczerszego (z Twoich) duchów, którego szkodliwi postrzegają jako źródło swojego bólu.

36.2: Och, Atarze (Ogniu) Ahura Mazdy, ty, który jesteś tak wspaniały, przyłącz się do nas i zapewnij nam najwspanialsze błogosławieństwa, takie, które zachwycają tego, który jest najbardziej zachwycający, oraz szacunek dla tego, który zasługuje na największy szacunek.

36.3: Naprawdę jesteś Atarem (11) Atarze Ahury Mazdy, dajemy ci najbardziej ożywiające(12) z twoich imion.

11) Atar Ogień Agura Mazdy, oświecenie własnego wnętrza, W ramach koncepcji boskiego oświecenia, atar promieniuje „innymi światłami” (31.7), esencją (Ahura Mazdy), z której wgląd i mądrość przenikają wszechświat. Stąd też zalecenie Zoroastra, aby zawsze modlić się w obecności Atarów – czy to w stronę słońca, czy w stronę własnego ognia domowego – aby lepiej koncentrować swoje nabożeństwa na aszy , prawości i cnocie, do której należy dążyć. Także personifikacja i jedna z manifestacji Mazdy w świecie doczesnym, Atar jest w gathah – z jednym wyjątkiem – jest abstrakcyjnym pojęciem, instrumentem, medium, Stwórcy. Atar jest środkiem, władzą, za pomocą której dokonuje się osądu i odzwierciedla przedzoroastryjską instytucję próby ognia (awestyjski: garmo-varah , próba ognia; por. Boyce 1996: rozdz. 6. o Atar mówi się w trzeciej osobie liczby pojedynczej rodzaju męskiego: „Wykrywa grzeszników przez trzymanie ich za rękę” ( Yasna 34.4). W epoce Sasanidów (226–650 n.e.) symbol Ognia odgrywał mniej więcej tę samą rolę, jaką pełniło skrzydlate słońce Faravahar w okresie Achemenidów (648–330 p.n.e.).

(12) Tutaj chodzi o ożywiającą moc wszelkich boskich istot, wymieniając imina i wzywając po imieniu istoty boskie ożywiamy łączność z nimi i ożywiamy ich moc w świecie doczesnym, a także zezwalamy na ich działanie w sobie i w naszym świecie

36.4: Zwracamy się do ciebie, Vohu Manah, do ciebie cnotliwy Aszo, do ciebie [zwracamy się] naszymi oświeconymi czynami i słowami.

36,5: O Ahura Mazdo, uwielbiamy Cię i ożywiamy [tobą nasze jestestwa]. Zwracamy się ku Tobie z każdą [naszą] cnotliwą myślą, [z] każdym cnotliwym słowem i [z] każdym cnotliwym czynem.

36.6: O Ahura Mazdo, oświadczamy, że ze wszystkich istniejących świateł, to właśnie to jest najpiękniejsze i od tego czasu jest najwyższe ze wszystkich, znane jako Hvare (słońce)(13).

13) Awestyjskie hvar „słońce” ma jako podstawowy epitet xšaēta promieniujący. Promienne Słońce Hvarə-xšaēta , Huuarə-xšaēta Awestyjski hvar wywodzi się od proto-indoirańskiego * súHar „słońce”, od którego wywodzi się również wedyjski sanskrycki teonim Surya.

HA 37

37.1: W ten sposób czcimy Ahurę Mazdę, który stworzył bydło [stworzenie] i Aszę, stworzył Apas (14) i piękne rośliny, stworzył światła, ziemię i wszystko cnotliwe , co istnieje.

(14) Apas (awestyjski : āpas) to termin w języku awestyjskim oznaczający „wody”, które w niezliczonych stanach skupionych są reprezentowane przez Apas, hipostazy wód. Awestyjskie āpas (od liczby pojedynczej āpō ) jest gramatycznie żeńskie, a Apas są żeńskie. Zarówno w tekstach w sanskrycie awestyjskim, jak i wedyjskim wody – czy to w postaci fal, kropli, czy zbiorowo w postaci strumieni, basenów, rzek lub studni – są reprezentowane przez Apas, grupę bóstw wodnych. W obu kulturach utożsamienie bóstwa z żywiołem jest całkowite: w Rygwedzie bóstwa nadają się do picia, w Aweście można się w nich kąpać i pływać. wody uważane są za pierwiastek pierwotny. W kosmogonii zoroastryjskiej wody są drugim po niebie stworzeniem. Oprócz samej Apas, z wodami utożsamia się nie mniej niż siedmiu Jazatów zoroastryjskich: wszyscy trzej Ahura ( Mazda , Mitra , Apam Napat ), dwie Amesza Spenta ( Haurvatat , Armaiti ) i dwoje pomniejszych Jazatów ( Aredvi Sura Anahita). i Ahurani ).

37.2: Ze względu na Kszatrę, który pochodzi z niego, oraz jego wspaniałość i kunszt, oddajemy mu cześć w najbardziej znaczący sposób, jaki możemy zapewnić my, żyjący w harmonii z bydłem [Stworzeniem].

37.3: Czcimy Mazdę [pełną wszelakiej mądrości] tytułując go Ahurą (Panem, najwyższym sędzią), co jest mu najcenniejsze i najdroższe. Czcimy Go z głębi naszych kości i z całej siły. Czcimy jego i Frawaszi z Aszawanów wszystkich płci (15).

15) awestyjskie: W Ha 37,3 są to wybory MĘŻCZYZN I KOBIET ” frauuaṣ̌is” (moralne), które są chwalebne: „Jego  Ahura Mazda) wielbimy w wyborach prawdy – MĘŻCZYZN I KOBIET” ( t ə̄ ma ṣ̌ āunąm frauua ṣ̌ īš narąmcā nāirinąmcā ).

37.4: Czcimy Aszę Wahisztę, która jest niewiarygodnie piękna i obfita, nieśmiertelna i lśniąca jasno oraz najbardziej cnotliwa.

37.5: Czcimy także Wohu Manah i cnotliwą Kszatrę oraz cnotliwe duchowe nauki wyznających Mazdajasnę i radość płynącą z cnoty i cnotliwej Armaiti.

HA 38

38.1: O Ahura Mazdo, czcimy Zam (16) [Ziemię] i wszystkie [Boskie] kobiety (17) godnie wybrani w harmonii z Aszą [zarówno mężczyzn jak i kobiety].

16) Zam to termin w języku awestyjskim oznaczający zoroastryjską koncepcję „ziemi”, zarówno w znaczeniu ziemi i gleby, jak iw sensie świata. Ziemia jest postrzegana jako pierwotny element tradycji zoroastryjskiej i reprezentowana przez pomniejszego Jazata Zam, które jest hipostazą „ziemi”. W Aweście element Zam jest domeną Armaiti , Amesza Spenta ziemi i jednej z pierwotnych „boskich iskier” Ahura Mazdy , od których pochodzi całe inne stworzenie. To poprzez ziemię Armaiti jest immanentna. Ta ścisła identyfikacja elementu zam z Armaiti powoduje również, że boskość Zam łączy się z Armaiti do tego stopnia, że w niektórych wersetach Armaiti pojawia się tam, gdzie spodziewana jest „ziemia”. Rzadkie wyrażenie dvandvah Zam-Armaiti występuje w Ha 1.16, 16.6 i 42.3. W Shayest na-Shayest („[co jest] właściwe i niewłaściwe”) wyliczenie cech, które uosabia każde z bodkich bytów, kojarzy Zam z „ostatecznością”. Natomiast Armaiti utożsamiana jest z „owocnością”.

17) gənā – w Y. 38.1 t termin określający kobiety nie związany z określeniem „CZŁOWIEK” „nar” zdaje się odnosić do abstrakcyjnych zasad lub podmiotów antropomorfizowanych jako „BOSKIE KOBIETY” co odnosi się do żeńskich boskich istot, zarówno określanych jako Jazata jak i Amesza Spenta

38.2: Libacje, ablucje, oświecenie i Armaiti: Czcimy je wraz z cnotliwą (za to) [nagrodą] Aszi (18), cnotliwą odnową, cnotliwym ofiarowaniem tłuszczu, cnotliwymi pochwałami i cnotliwymi błogosławieństwami

18) Aszi ( awestyjski: aṣ̌i/arti ) to słowo w języku awestyjskim oznaczające zoroastryjską koncepcję „tego, co zostało osiągnięte”. Jako hipostaza „nagrody ” , „nagrody” lub „kapryśnego szczęścia”, Ashi jest także bóstwem w zoroastryjskiej hierarchii

38.3: Czcimy Apów [Apam Napat], pełnych wspaniałości i dostojeństwa i napełniających satysfakcją, którzy są Ahurani, którzy wypływają [na wszelkie wody] dzięki kunsztowi Ahury. W obu światach zapewniamy wam bezpieczne przejście, którzy powodują cudowne przypływy i odpływy, pomiędzy którymi pływanie jest przyjemnością (19).

19) patrz przyp. 14.

38.4: Wymieniając imiona, o cnotliwi, które nadał wam Ahura Mazda, kiedy zostaliście przez niego ukształtowani, który jest źródłem tego co cnotliwe, w ten sposób czcimy was wraz z innymi, których chwalimy jak was, wraz z nimi, czcimy was nimi, a my ożywiamy Cię nimi. (20)

(20) Patrz przyp. 12. Także skomplikowane wyrażenie szkatułkowe określające wzajemną zależność losów ludzi i Boga w starciu z Angra Mainju. Ahura Mazda tworząc Uniwersum przez potężne słowa nadające bytom imię przeciwstawia się mrocznemu, bezimiennemu chaosowi jego przeciwnika. Imiona , a przez to stworzone przezeń byty od początku są czyste i świetliste przez sam fakt że płyną ze światłości boga jako jego iskry. Tak samo człowiek nazywając wszelkie byty i wprowadzając porządek wypełnia właściwie swoją rolę jako sojusznika Boga w świecie przemieszanym, poniekąd powtarzając na swój skromny sposób akt kreacji. Tym samym przywraca właściwe miejsce kreacjom Mazdy. Te akty czci, i idące przed nimi dobre myśli, czyny i słowa, ożywiają także Boga, wspomagają go w walce z Arymanem, co kolistym ruchem współzależności wraca do ludzi pomocą Boga dla ludzi. Ta współzależność wprowadzania ładu, słowem, myślą i czynem jest osnową myśli Zaratusztry. Także jedność czynów z modlitwą, kontemplacją i medytacją jest przekazana wielokrotnie w gathach.

38.5: Apam zwracamy się teraz do ciebie wraz z [wszystkimi] płodnymi matkami, (które (są pełne słodkiego owocu), które nie powinny być zabijane (21), ponieważ niosą pomoc biednym i gaszą {nieukojone] pragnienie wszystkich istot, które są cnotliwe i najpiękniejsze. Cnotliwi są, którzy przychodzą do nas z dalekosiężną miłością, jesteście żywicielkami, jesteście miłymi, wy, które jesteście matkami, jesteście skarbem.

(21) Przypuszczalnie Zaratusztra przeciwstawia sie wojennym zwyczajom, praktykowanym przez plemiona koczowników, którzy nękali ludność osiadłą. temat ten jest poruszany w kilku miejscach w Gatah. Koczownicy brali w niewolę standardowo zarówno mężczyzn jak i kobiety i dzieci. Po napadzie zagon wojskowy często musiał szybko uchodzić jeśli zagrażał mu odwet. W takich przypadkach kobiety w ciąży czekał okrutny los. By nie hamowały odwrotu zabijano je w raz ze słabszymi brańcami i dziećmi. Przykładowo, taki zwyczaj pisząc o Prusach, o ile można mu wierzyć, odnotowuje żyjący na przełomie XIII i XIV wieku niemiecki kronikarz Piotr z Dusburga,: „(…) kobiety i dzieci uprowadzali w długotrwałą niewolę. A jeśli przypadkiem jakaś ciężarna kobieta z powodu zbliżającego się porodu nie mogła za nimi iść, zabijali ją”Być może też chodziło o zwyczaje pogrzebowe, kiedy to żony i konkubiny zbijano po śmierci męża, by „zamieszkały” z wodzem-królem w kurhanie. Także w królestwie Chimú – państwie istniejącym od ok. IX – XI w. do XV w. w Ameryce Południowej nad brzegiem Oceanu Spokojnego od Tumbez aż do Limy praktykowano zabijanie ciężarnych. Składając ofiary swoim bogom nie wahali się zabijać dzieci, wyrywając im serca. Mordowali kobiety (także w ciąży), mężczyzn i zwierzęta. Królestwo Chimu zasłynęło z rytualnych rzezi. Zdaje się, że te sytuacje kiedyś nie były wyjątkiem, a w każdym razie nie spotykały się z powszechnym potępieniem.